Έχουμε λυσσάξει πως δεν μπορούμε και δεν πρέπει να βλέπουμε στην ελληνική τηλεόραση τα τούρκικα και τις αμερικανιές. Από ότι φαίνεται, λάθος μας!
Τόσο οι τούρκικες, όσο και οι αμερικάνικες σειρές βγάζουν μια ποιότητα. Είναι σειρές δεμένες, με αρχή, μέση και τέλος. Οι τούρκικες ακόμα περισσότερο, γιατί πολύ δύσκολα θα δεις κάποια με κακή αισθητική.
Αντίθετα με τις ελληνικές που οι περισσότερες είναι κάτω του μετρίου.
Αφορμή για να γράψω αυτό το κείμενο στάθηκε
"Το σπίτι της Έμμας". Πραγματικά, το παρακολούθησα την Παρασκευή και απόρησα γιατί έγινε αυτή η δουλειά. Ξέρω είναι σκληρό αυτό που λέω, μιας και δόθηκε δουλειά σε αρκετό κόσμο, αλλά αλήθεια δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν καταλάβαινα τι έβλεπα.
Δεν έχει υπόθεση, δεν έχει συνοχή, δεν έχει τίποτα που να σε κάνει να κολλήσεις. Κρύο χιούμορ, επιτηδευμένο με στυμμένες και δοκιμασμένες ατάκες! Δύο από τους καλύτερους ηθοποιούς που έχουμε στη χώρα μας (Μπέζος, Δανδουλάκη) δίνουν αγώνα για να μας κάνουν να γελάσουμε. Και δυστυχώς δεν το καταφέρνουν. Είναι κρίμα, γιατί όλοι περιμέναμε αυτή τη σειρά με ανυπομονησία. Περιμέναμε μια οικογενειακή κωμωδία για να γελάσουμε. Να θυμηθούμε τις ωραίες εποχές του
"Άκρως οικογενειακόν" και του
"Ευτυχισμένοι μαζί"...
Με λύπη δηλώνω πως "Το σπίτι της Έμμας" είναι μια κακή σειρά.
